Even op de koffie bij… Sven Michiels

Een week na carnaval ga ik op de koffie bij Sven. Ik ben het pand aan de Bergstraat al regelmatig gepasseerd, maar heb geen idee wat er achter de gevel van Van Berkel gebeurt. Binnengekomen word ik opgevangen in een ruimte waar indrukwekkende TNO certificaten en andere bijzonderheden aan de muur pronken. Ik ben benieuwd in wat voor type bedrijf ik nu ben. Die nieuwsgierigheid is een goede start voor ons gesprek!

Kun je jezelf en je bedrijf voorstellen?

Ik ben Sven Michiels, geboren en getogen in een Liempds ondernemersgezin en eigenaar van Van Berkel BV. Ik ben 46 jaar oud, al 21 jaar samen met Karin (ben te eigenwijs om te trouwen) en vader van 2 zoons van 14 en 15 jaar oud.

Van Berkel heeft al een lange geschiedenis. Tonnie van Berkel is het bedrijf in de jaren 80 gestart. Eerst als reguliere autogarage. In 1994 werd het bedrijf uitgebreid met de bepantsering van auto’s. Daar ligt de basis van het huidige bedrijf. In 2008 heb ik het bedrijf van Tonnie overgenomen. Op dit moment produceren we ongeveer 30 volledig gepantserde auto’s per jaar en ruim 500 overige orders zoals portierbepantsering, kofferbakslot en elektronica inbouwen in voertuigen. Dat alles doen we met 30 monteurs. Onze belangrijkste klanten zijn de binnenlandse en buitenlandse overheden.

Unieke TNO-Certificering

Certificering is binnen mijn branche essentieel. Wij hebben, als enig bedrijf in Europa, een VR4 certificering op inmiddels al 8 verschillende modellen.  Daarnaast hebben wij ruim 50 portierbepantseringssets welke zijn gecertificeerd voor de politieauto’s van Nederland, België en Luxemburg. Deze certificering wordt afgegeven door TNO Laboratory for Ballistics Reasearch en zegt iets over de kwaliteit van de bepantsering van een type voertuig in relatie tot een bepaalde categorie vuurwapens. De certificering wordt afgegeven per merk/type, zoals bijvoorbeeld de BMW 5-serie.

In de test wordt een auto meer dan 300x beschoten en een portier meer dan 25x met diverse handvuurwapens. Als het resultaat bewijst dat de auto dan nog steeds veilig is, wordt een certificaat toegekend. Het VR4 certificaat wordt per type auto volgens de BRV2009 normering toegekend.

Vervolgens worden de klanten auto’s volledig identiek nagebouwd. Deze nagebouwde auto’s vallen dan onder het VR4 certificaat: wij bouwen ook B4 gepantserde voertuigen, B4 staat voor een bepantserd voertuig gebouwd met gecertificeerde materialen en VR4 staat voor een voertuig identiek aan een getest voertuig.

Hoe ben je gekomen waar je nu staat?

Ik ben geboren in een echt ondernemersgezin. Vanaf mijn 13e werkte ik mee in de zaak van mijn vader en ik had altijd de gedacht om (samen met mijn zus) het bedrijf van mijn vader over te nemen. Het liep anders, mijn vader verkocht het bedrijf. Ik bleef nog een jaar in het bedrijf werken maar besloot toen dat mijn toekomst buiten het bedrijf lag. Ik wist dat het ondernemen in mijn bloed zat en schreef me in bij de KvK. In de eerste periode heb ik van alles gedaan, maar had nog geen echt plan.

Vanaf mijn jongste jeugd was ik al geïnteresseerd in auto’s. Ik wist ook dat ik daar iets mee wilde doen, maar nog wel moest onderzoeken wat dat dan moest zijn. Daarom ging ik naar de SEMA show in Las Vegas, een grote automotive beurs. Ik had daarbij één doel: ik wilde een vorm van autotuning naar Nederland halen.

Wat ik niet wist was dat, tijdens mijn verblijf in Las Vegas, mijn vader en Tonnie van Berkel elkaar toevallig spraken. In dit gesprek vertelde Tonnie dat hij zijn bedrijf wilde verkopen. Mijn vader tipte dat ik mogelijk geïnteresseerd was. In november 2007 had ik een oriënterend gesprek met Tonnie, en in april 2008 werd de verkoop bekrachtigd. Ik had het bedrijf inclusief 3 monteurs gekocht.

De overname is in goede harmonie gegaan, en Tonnie is in de zaak blijven werken en doet dit nog steeds. Hij is de expert op techniek, ik doe de rest. Ondanks dat Tonnie de pensioengerechtigde leeftijd al lang heeft bereikt, blijft hij actief binnen het bedrijf en leert hij de techniek aan de medewerkers.

Zoals gezegd waren we in april 2008 met 3 monteurs, inmiddels heeft het bedrijf 30 monteurs.

Wat zijn de actuele uitdagingen / ontwikkelingen binnen jouw branche?

In 2008 produceerden autoproducenten naast reguliere auto’s ook gepantserde voertuigen. Die zijn daar in de loop der jaren mee gestopt. Echter, het verkrijgen van de verschillende certificeringen is tijdrovend en voor nieuwkomers op de markt duur en moeilijk te realiseren. Hierdoor hebben wij binnen Europa weinig tot geen concurrentie voor dit type bepantsering.

Door de verhardende maatschappij groeit de markt explosief. Omdat er (binnen Europa) geen andere leveranciers van bepantserde voertuigen in deze categorie zijn, zijn wij genoodzaakt om alle vragen te accepteren. Ik heb geen keuze en sta met de rug tegen muur.

Toch zijn er verschillende oorzaken waardoor ik nu niet kan groeien:

• Alle medewerkers moeten we zelf scholen op het gebied van techniek. Wat wij doen leer je niet op school. Arbeidskrachten zijn moeilijk te vinden, en we willen/kunnen ook niet teveel publiciteit opzoeken om deze potentiële medewerkers te bereiken.
• Fysiek is er geen ruimte om te groeien. Wij zijn in 15 jaar vertienvoudigd in omvang, ons bedrijfsoppervlak heeft deze groei niet kunnen volgen. Binnen Liempde/Boxtel is geen bedrijfsgrond te koop of te huur, de gemeente geeft geen bedrijfspercelen uit en ook particulier is deze ruimte niet beschikbaar. Ik heb dit al vaker met de gemeente besproken, maar tot op heden is er nog geen oplossing gekomen waardoor ik wel kan groeien.

Zou je het ondernemerspad wat je tot nu toe hebt bewandeld op dezelfde manier overdoen?

Anders misschien wel, maar ik heb geen spijt van de keuzes die ik heb gemaakt. Ik onderneem op mijn gevoel en niet op basis van cijfers en statistieken. Hierdoor heb ik keuzes gemaakt die op dat moment goed waren. Dus nee, ik zou het toch ook niet anders gedaan hebben.

Maar terugkijkend had ik een ander beeld op ondernemen. Ik wilde graag een kleine ondernemer zijn en blijven. Een overzichtelijk bedrijf waarin ik zelf keuzes kon maken. In de loop der jaren ben ik groter geworden dan ik aanvankelijk voor ogen had. Dit brengt andere verantwoordelijkheden met zich mee, met name in relatie tot het personeel dat bij ons werkt. Er zijn functies ontstaan die bij een klein bedrijf niet nodig waren geweest.

Aan wie zou je de pen willen doorgeven, welke specifieke vraag zou je die persoon willen stellen?

Ik zou de pen door willen geven aan Harm Eijkemans van BHE wat ik persoonlijk een heel mooi bedrijf vind waar vriendelijke hardwerkende mensen werken en ondernemen.