Even op de koffie bij… Jos van de Laar
Maandag 30 september. Na weken van mooi weer is het vandaag een regenachtige dag. Bij Jos in de winkel is het lekker warm en staat de koffie klaar! In de vorige “even op de koffie bij” vroeg Lenneke Prinsen zich af hoe het is om al zo lang een winkel in Liempde te runnen en welke uitdagingen daarbij horen. Ik ben benieuwd naar het verhaal van Jos.
Kun je jezelf en bedrijf voorstellen?
Ik ben Jos van de Laar, geboren en getogen in Liempde. Ik ben eigenaar van ’t Liempds Pakhuis. Een fijne winkel in het centrum van Liempde. In mijn winkel vind je een uitgebreid assortiment voor de verzorging van (huis)dier en tuin. Hierover kunnen we je ook uitgebreid adviseren. Daarnaast vervult mijn winkel een echte dorpsfunctie met o.a. klein assortiment van gereedschap, ijzerwaren en verf, een DHL servicepunt. En de koffie staat altijd klaar!
Ik ben supertrots op mijn winkel, en zou het contact met de klanten niet kunnen missen. Of het nu een klant met een adviesvraag is, of mijn vader die gewoon langskomt voor een bak koffie, ik ontvang ze met open armen! Ik vind het fijn als mijn klant met de juiste producten weer naar huis gaat!
Op de foto zie je mijn paard en veulen, daar ben ik in mijn vrije tijd vaak te vinden!
Hoe ben je gekomen waar je nu staat?
Ik ben in 1989 begonnen bij de Boerenbond als verkoopmedewerker. Het was mijn verantwoordelijkheid om klanten te adviseren en met het juiste product naar huis te laten gaan. De winkel in Liempde was onderdeel van de Boerenbond regio Midden Brabant (van Den Bosch tot Eindhoven). Toen ik daar 6 jaar werkte, besloot de Boerenbond het aantal winkels te verminderen. Dit betekende dat de winkel uit Liempde zou verdwijnen, en dat de klanten mee moesten naar Boxtel en Sint Oedenrode.
Ik vond het een gemis voor Liempde als de winkel uit het dorp zou verdwijnen, en had het zelf ook naar mijn zin. Ook klanten van de winkel vroegen mij of ik het over wilde nemen, zodat ze toch nog naar een winkel in Liempde konden blijven gaan. En ze zagen het mij ook wel doen. Ik trok de stoute schoenen aan en ben gaan onderzoeken of het mogelijk was om de winkel over te nemen. Ik zag mogelijkheden, maar de Boerenbond wilde niet verkopen. Na een half jaar pittig onderhandelen is het dan eindelijk gelukt. In 1995 was de winkel van mij! Ik moest nog wel 5 jaar diervoeders afnemen via de Boerenbond, maar voor de andere producten had ik geen afnameverplichting.
Dat betekende een zoektocht naar nieuwe leveranciers. Hiervoor heb ik contact gezocht met een zelfstandige Boerenbond in Udenhout om van hun ervaringen te leren. Zij hebben mij een stap vooruit geholpen. Na verloop van tijd heb ik mij aangesloten bij inkooporganisatie “Uw Groene Vakwinkel”. Ik zat bij de eerste 20 winkels onder die vlag. Inmiddels zijn er bijna 200 zelfstandige ondernemers aangesloten.
Mijn assortiment heeft zich in de loop van de jaren steeds verder ontwikkeld. Waar ik eerst een standaardassortiment had, vervul ik nu een soort regiofunctie voor de snelle doe-het-zelf-boodschappen. Omdat ik zelf in de winkel sta, hoor ik waar mijn klanten behoefte aan hebben, en kan ik daarop inspelen.
In de afgelopen 30 jaar heb ik 2 grote verbouwingen gedaan in de winkel. In 2005 heb ik het winkeloppervlak flink kunnen vergroten door een deel van het magazijn in te leveren. Zo’n 10 jaar later heb ik de winkel anders ingericht, en heb ik woonruimte boven de winkel kunnen realiseren.
Voor de Boerenbond was het hebben van een winkel in Liempde niet rendabel. Waarom is dat voor jou anders?
Er zijn verschillende redenen waarom mijn winkel wel rendabel is.
- Winkels onder een keten als Boerenbond betalen veel overheadkosten. Deze overheadkosten vervielen direct toen ik zelfstandig winkelier werd.
- Ik sta zelf alle dagen in de winkel en zet beperkt personeel in. Enerzijds doe ik dit omdat ik het zelf echt leuk vind in de winkel, anderzijds kan ik zo de personeelskosten laag houden. Keerzijde hiervan is wel dat ik altijd iets moet regelen als ik zelf niet kan werken. Er is daardoor weinig ruimte voor spontane activiteiten.
- Ik streef zoveel mogelijk naar franco leveringen. Leveranciers nemen dan de kosten voor eigen rekening, waardoor ik deze kosten niet hoef door te belasten aan mijn klanten.
- Doordat ik ben aangesloten zijn bij de inkooporganisatie “uw groene vakwinkel” kan ik voordelig producten inkopen waardoor de prijzen beheersbaar zijn.
- Aanvullende diensten. In het verleden verkocht ik vuurwerk. Met de huidige wet- en regelgeving is dit niet meer mogelijk, daarvoor zou ik teveel moeten investeren. Ook heb ik een DHL servicepunt.
Wat zijn de uitdagingen en/of actuele ontwikkelingen binnen jouw branche?
Als kleine zelfstandig in een dorp zijn er verschillende uitdagingen. Ik moet voorraden zelf bekostigen, en draag het financieel risico als iets niet verkocht wordt. Dat betekent dat ik een beperkter assortiment heb dan grotere ketens in omliggende dorpen. Daarnaast is een avondopenstelling voor mij niet rendabel. Veel werkende mensen bedenken echter vaak pas in de avond dat een klus gedaan moet worden, en gaan dan ’s avonds op pad voor de benodigde spullen, of ze bestellen deze online.
Inmiddels verkoop ik ook bijna geen elektrische apparaten meer. Als je dealer wil zijn van een bepaald merk, wordt door de leverancier gevraagd om kosteloos garantiereparaties uit te voeren. De apparaten worden tegenwoordig vaak online tegen de goedkoopste prijs gekocht, en op de reparaties zit een dusdanige beperkte marge, dat het niet loont om deze service te verlenen.
Bovenstaande punten zijn kenmerkend voor de huidige retailers en de grote uitdagingen: Online aankopen stijgen steeds meer en winkelaankopen dalen.
Daarnaast is er nog een specifiek risico in mijn branche. Omdat veel van mijn artikelen buiten gebruikt worden, heeft het weer ook direct invloed op mijn verkopen. Met goede jaren kan ik een buffer opbouwen, zodat ik een slechte seizoen weer kan opvangen. Na 30 jaar word ik niet meer zenuwachtig van deze schommelingen. Het wordt vanzelf 1 januari, en op 1 januari start een nieuw jaar met nieuwe kansen en mogelijkheden.
Zou je het ondernemerspad wat je tot nu toe hebt bewandeld op dezelfde manier overdoen?
Ja, ik zou het zeker nog op dezelfde manier doen. Ik had destijds graag een grotere winkel willen hebben, maar daarvoor had ik Liempde moeten verlaten. Dat was voor mij geen optie.
Aan de andere kant, als ik het nu opnieuw zou moeten beginnen, was het nooit meer gelukt. Toen ik de winkel overnam van de Boerenbond, had ik de steun van de bank nodig. Op dit moment zijn er hele andere financieringsvoorwaarden. Ik moest destijds de voorraad van de Boerenbond overnemen. Dat zou nu nooit meer door de bank gefinancierd worden.
Voor welke kennis kunnen andere OVL-leden bij jou terecht?
Een retail-ondernemer zijn in een klein dorp: hoe luister je naar en interpreteer je de wensen van je klanten, op welke manier kun je vervoerskosten in de hand houden.
Aan wie zou je de pen willen doorgeven, welke specifieke vraag zou je die persoon willen stellen?
Graag wil ik de pen doorgeven aan JOMA engineering van John Maas. Dit bedrijf vol van techniek en innovatie wekt mijn nieuwsgierigheid.